Dag 5 —> Sagres (30 km)

De tocht voert ons door onvergetelijk mooie stukjes natuur, deels over een keienpad dat steil naar beneden loopt. En dat zonder iemand tegen te komen. De route kregen we van Thomas und Heiner, wereldfietsers van formaat die we ooit in Spanje ontmoetten. M zal hun nog een bedankje sturen.

Vanuit de heuvels dalen we af naar het strand van Salema, een dorp dat de moderne tijd nog grotendeels heeft weten te weren. En wordt echte Italiaanse cappuccino bereid met een geurige schuimlaag. Niet die Oostenrijkse variant met een deklaag van slagroom.

Door deze sacramenten gesterkt, zetten wij onze wielerkoers voort. M zwaar trappend in de eerste  versnelling en J zijn fiets voortduwend. Dat blijkt even snel te gaan.

In Hortas de Tabual ontdekken we een Spar-winkel en een parkje met bankjes. Tijd voor heerlijke koffiekoeken, gelardeerd met gekonfijte sinaasappelschil. 
 

In Vila do Bispo wenden wij onze steven zuidwaarts. De weg is vlak en we worden voortgestuwd door windkracht 5 op de schaal van Beaufort. Dat de wind uit het noorden komt, zorgt de hele dag ook voor een aangename temperatuur. Verder voert de wind ook wat riooldampen mee uit Vila de Bispo, maar een kniesoor die daar moeilijk over doet.

In ons onderkomen gaan we eerst in horizontale positie nadenken over zaken van Groot & Minder Groot Belang. Dan gaan we te voet naar Fort van Sagres op het zuidelijkste puntje van Portugal.

Sagres heeft evenveel inwoners als onze woonstede Wergea maar heeft een historie die eeuwen verder teruggaat. Hendrik de Zeevaarder zou hier een nautische school hebben gesticht en beheerd,

De toegang tot het fort bedraagt één euro vijftig. Dat zijn billijke prijzen. We maken een rondwandeling over het uitgestrekte terrein. Er staan betaalkijkers opgesteld. Zouden die Madeira en de Azoren in beeld kunnen brengen en de voormalige kolonie van de Kaapverdische Eilanden? 
 

De wind wakkert verder aan. De wind brult, de zee bruist en de zon blikkert op de schuimkoppen. In een betonnen labyrint is een stevig roestvast stalen rooster aangebracht boven een onmetelijk diep gat dat kennelijk in verbinding met de zee staat. Met enige regelmaat weet een vloedgolf ergens in het onderaardse de lucht te verdrijven die bulderend via het rooster weer ontsnapt. Dat spektakel is zeker E1.50 waard. Er is ook een museum dat we in twee minuten geheel bekeken hebben.

Morgen verwacht Buienradar ook  harde wind en nog steeds uit het noorden. We doen dan een kort stukje en kunnen dan wellicht nog een mooie wandeling maken.