Dag 51 —> Doornik (69 km)

Gisterenavond hebben we een rondje gelopen in Chambrai ofwel Kamerijk. Ons appartement is - zonder airco -  verrassend koel en we worden overvallen door de avondwarmte die zich in de straten vastgekleefd heeft. Er wordt op ruime schaal patat gegeten, een teken dat we op de goede weg huiswaarts zijn. Wij beperken ons tot een ijsco met citroensmaak, de eerste deze vakantie. Snel likken is noodzakelijk om het smeltproces bij te benen. Dan komt de man met de hamer die een flinke mep op mijn voorhoofd geeft. ‘Eigen schuld, dikke bult, denk ik, dan moet je maar geen ijsjes eten”.

Ons doel van  vandaag is Doornik, ook wel bekend onder de Franse naam Tournai. We gaan niet al te vroeg op stap. De zon schijnt maar het is aangenaam fris. Een lekkere noordenwind is daar debet aan. Weer glooiende korenvelden, maar onze route is opmerkelijk vlak. We steken ergens de Schelde over die hier nog steeds onbevaren is.

Na 50 km bereiken we Rumegies .Voor  zijn kantoor zit nog steeds de besnorde douanier, die we daar ook al twaalf jaar geleden ontmoetten. We hebben niets aan te geven en mogen zelfs met hem op de foto.

Nu zijn we dus in België. We fietsen door tot Bléharies vanwaar we de linker Schelde-oever nemen tot in het centrum van Doornik. Een groot schip vaart snel stroomafwaarts. Wij fietsen langszij en zien dat hij 14 km/uur vaart. Dat zal de nodige hoeveelheid brandstof kosten.

Aan de andere oever zien we forten, zand- en stenen-depots en dan een grote cementfabriek. In de verte doemen de torens van de Onze-Lieve-Vrouwe-kathedraal op. Ons onderkomen vinden we snel: de jeugdherberg nabij het centrum van de stad. We hebben een eigen kamer aan de straatkant.  Door de kasseien is het verkeer goed te horen. 

Natuurlijk hebben we de afgelopen dagen de tocht van Maarten v/d Weijden gevolgd. En we vragen ons waarom hij geen zwemvliezen gebruikte aan zijn voeten en handen. Dan gaat het toch veel sneller? Misschien is er een lezer met het antwoord!