Dag 4. —> Luz (35 km)

‘Sabor Autentico” staat er op het bierglas met een halve liter Super Bock. Met bokbier heeft het nix te maken maar het is zeer drinkbaar lagerbier. Groningers zouden zeggen dat het goed binnen te houden is.

In de boom tjilpt  voortdurend een vogel die bijna zeker een huismus is, maar misschien ook een Spaanse Mus volgens Birdnet. Het geluid moeten wij maar opsturen naar broeder Toon die alles weet van onze gevleugelde vrienden en zelfs veren draagt in zijn achternaam. Hij kan zelfs kleuren horen: dat wonder heb ik al vaker gemeld. 

“Een specht, hoor je die”, vraagt hij tijdens een boswandeling. ‘Die gillende lach’ vraag ik dan. ‘Ja, antwoordt hij dan, een groene specht’, dat hoor ik”.

Even terug naar de ochtendstond. Wegens een frisse koelte ontbijten we niet op het balkon, maar binnen. Op ons gemak gaan we op weg. De tocht hoort zeker niet tot de zwaarste categorie, maar het heuvelachtige terrein drukt toch behoorlijk de gemiddelde snelheid. Soms stappen we zelfs af en duwen loom ons rijwiel bergopwaarts, dromend van geheel verzorgde vakanties in een autobus die onverschrokken naar boven puft. 
 

Ja, zulke morbide gedachten bekruipen mij soms, maar tijdens afdalingen verlang ik weer naar mooie beklimmingen in de bergen, langzaam maar zeker touwlengte na touwlengte omhoog. 
 

We passeren een wild terrein met een soort elzenbosjes. In elke boom zit een reusachtig ooivaarsnest.  De storken zien er zelfs iets oranjeachtig uit. Een variant of kleuring door rose schelpdieren of kreeften zoals het geval is bij ibissen? 
 

Een tiental studenten wegen en ringen de ooiekuikens en plaatsen die dan terug in het nest. 
 

Het waait fors. We zitten voor ons appartement. We bekijken de kaart en zeggen dat als we tot Lissabon komen ook een mooie vakantie hebben gehad. Voor de lezers voeg ik het kaartje toe. Rechtsonder het startpunt Faro. We volgen min of meer de blauwe route tot Lissabon. Nu zitten we bij de blauwe pijl, iets voorbij Lagos er wel in het dorp Luz.