Dag 53 —> Vlissingen (55 km)

Sleutels op de tafel en de laatste controle. Alles OK! We trekken de deur achter ons dicht en zien dat we vergeten zijn onze bidons te vullen. Geen ramp, het is niet warm, klimmerij is er vandaag amper bij en wij vullen de flessen wel bij onze eerste koffiestop.

We beginnen de dag met een rondje door Brugge. Toeristen zijn er nog niet te bekennen. Op het grote plein is de markt in opbouw. We ontdekken steeds meer architectonische schoonheid van een stad die ooit het belangrijkste handelscentrum van Europa was.

Langs de Damse Vaart bereiken we Damme en vervolgen onze weg langs het Kanaal van Schindonk. Aan beide zijden van het pad staat een hoge bomenrij, dus een jaagpad zal dit nooit geweest zijn. 
 

In Knokke horen we de eerste meeuwen krijsen, en jawel, even later staan we oog in oog met de zee. We fietsen over de boulevard  met rechts zicht op eindeloze appartementen met gesloten rolluiken en links eindeloze strandtenten die allemaal gesloten zijn.

Op een gegeven moment hebben we toch beet bij een surfverhuurbedrijf. De koffie heeft een weldadige invloed op ons gemoed. Ik herinner me opeens mijn overpeinzingen van de afgelopen nacht toen ik de slaap niet kon vatten. Ik dacht na over het maken van  haiku’s die het wel en wee van het dierenrijk kort en krachtig zouden moeten samenvatten. U kent het recept: 5, 7 en weer 5 lettergrepen, dat is het gareel waarbinnen een haiku gecomponeerd moet worden.

En dan schiet opeens een rijmpje dat ik van mijn vader leerde door mijn hoofd. Hij gebruikte dit ter verontschuldiging bij broekhoest. Mijn rol in dezen is dat ik de ontdekker van de haiku in dit rijmpje ben. 

    Tussen twee bergen

   brulde een beer, ik keek om

   maar zag hem niet meer

Een beschrijving het volgende wonderlijk dier is te vinden op Wikipedia. Maar de haiku daarover is het product van mijn slechte slaap:

     Gierzwaluwluisvlieg:

      zeven dieren in één woord,

      Hoe  biodivers !

We vervolgen onze tocht langs de kust en stuiten dan op het Zwin, een groot getijdenpark op de Belgisch-Nederlandse grens. Het doet ons denken aan de Slufter op Texel maar gek genoeg zien we er geen enkele vogel.  We volgen het fietspad rondom en zijgen neder op een bankje om een boterham te eten. Het is druk en ik turf de elektrische en de humane fietsen: op elke normale fiets tel ik drie smokkelfietsen.

Bij Breskens nemen we het veer naar Vlissingen. Langs de zeedijk bereiken we het centrum dat meer te bieden lijkt te hebben dan de antipode Delfzijl. Maar schijn kan bedriegen, en we gaan vanavond op onderzoek uit. Waarvan morgen acte.