Dag 36 —> Caceres 94 km

Het moet rondom zes uur zijn als de eerste wandelaars vertrekken. Het ontbijt staat klaar op genummerde plankjes. De koffie staat gereed in jampotten met schroefdeksel, op te warmen in de magnetron. Verder twee erg zoete broodjes, verpakt in cellofaan. Lees dit niet als kritiek maar als een ode aan een efficiency die gepaard gaat met spaarzaamheid en bestrijding van de alom verwoestende verspilling.

Om half acht steken wij van wal en verlaten de stad door onder het spoor te duiken. Daar zien we een reusachtig aquaduct uit de Romeinse tijd, gebouwd ca 150 AD. Water kwam uit een stuwmeer, zes kilometer verderop. De stuwdam van de Romeinen ligt er nog steeds. Langs de kant zie je veel verwijzingen naar ruïnes uit die tijd. Rondom het jaar nul vestigden zich hier de Romeinen en de evangelist Jacobus - afgebeeld met een lange stok en de schelp van Shell - moet tijdens zijn reis naar Santiago de Compostella hier genoeg aanspraak hebben gehad. 

Zoals we gisteren al in het appendix meldden, leeft de Romeinse tijd hier nog steeds. Romeinse feesten daar draaien ze hier hun hand niet voor om en waarschijnlijk ook niet voor Romeinse orgiën achter de gesloten deuren. De Moorse tijd daarentegen wordt verzwegen. Wat ervan over is, is omgebouwd tot Rooms Erfgoed - ik mag van M niet schrijven ‘Roomse Rommel’ omdat we wellicht ook Roomse Lezers hebben die dan hun abonnement op dit kwaliteitsblog zouden kunnen beëindigen - of ingericht tot museum over de Romeinse tijd.

Voor de stuwdam passeren we al de eerste wandelaar uit de Auberge: de Koreaanse vrouw die de pelgrimage in haar uppie onderneemt. Verderop komen we ook de rest tegen van ons etentje van gisterenavond: de twee Ieren, de Duitse jongen en na 20 km de Zweedse jurist om klokke 10 uur.

Al is de waarheid nog zo snel, het rijwiel achterhaalt haar wel. Motto van een fietsclub uit onze studententijd. 

Bloeiende bloemen zien we de hele dag niet meer met uitzondering van de oleanders die in de middenberm van de snelweg gepoot zijn. Naar de oorzaak gissen wij. Tenslotte schrijdt de tijd onverbiddelijk voort, de bloeitijd is over en het wordt tijd om vrucht te dragen. Of is de droogte van Extremadura de oorzaak?

Wat verder opvalt is de geweldige toename van de aantallen ooievaars. Die verorberen toch geen bloeiend gewas? Ze nestelen op schoorstenen, op daken, op kerktorens en in bomen. Elektriciteitmasten zijn voorzien van anti-ooievaarsprieten om trieste ongelukken alsmede malheur door kortsluiting te voorkomen.

‘Meisje doe je rokje neer, anders komt de ooieveer’. Wijsheid die ik hoorde van polyglotter S uit Jelsum.

Het is aangenaam peddelen vandaag. De eerste uren zelfs met jasje aan. Nu in pension Cesar voor 26 Euri. Daar kan je amper voor kamperen. Fietsen staan veilig op de cour. Vanuit ons raam hebben we goed zicht op die twee. Ze staan vrij roerloos na een lange dag. Slapen staand, net paarden.