Dag 27 —> Palma del Rio 62 km

We verlaten de wonderstad Cordoba en steken de Guadalquivir over die we dan een tiental kilometers volgen. Langs de kant van de weg bloeit de oleander in een purperen gloed. 

Na tien kilometer ontwaren we opeens op een parallelweg een langzaam voorttrekkende stoet van paarden en paard-en-wagens. Middenin de bekende zilveren koets. Het is de processie waarvan we gisteren al kond deden. Hun doel zal wel een of andere gewijde plaats zijn: een kapel, een Mariabeeld of een bron met heilzaam water.

En gisteren zagen we ook een koets voortgetrokken door twee paarden met erg lange oren. Dat moeten dan wel muildieren zijn geweest want hun hoofden zagen er verder erg paardachtig uit. Muilezels lijken meer op ezels. De hybriden lijken namelijk het meeste op hun moeder. Bovendien spreken ze hun moedertaal.

We zoeven erover. Soms een klein klimmetje maar het lijkt of de gravitatiekracht hier minder is dan elders. Wellicht komt dat door onze vakantie in Cordoba of anders wel door een mild rugwindje. Maar ook het landschap is minder wild want we fietsen nu in het brede dal van de Guadalquivir.

Olijfgaarden zijn nagenoeg verdwenen, veel gerst die net geoogst is; soms wordt het stoppelveld daarna afgebrand. Verder gierst en aardappelen. Opeens zijn we in een fruitgebied beland. Het begint met uitgestrekte sinaasappelboomgaarden en dan volgen de appels.

Om kwart over twaalf zijn we opeens in Palma del RIo, veel te vroeg eigenlijk maar de herberg is al besproken dus toch maar op zoek naar de precieze locatie. Vlak bij een kerk moet het zijn, daar zien wij de kerk en M bespeurt zelfs ooievaars op een nest bovenop de toren. De eerste uivers op onze tocht door Spanje; wellicht zijn ze een bode (oorzaak of gevolg ?) van de vruchtbare omgeving.