Dag 24 —> Segovia (50 km)

Ontbijten in het hotel kan pas om negen uur, dus dekken wij gezellig het tafeltje op onze kamer met een handdoek. Broodje met roquefort die toch op moest wegens slechte vervoerbaarheid in fietstassen. Het kraanwater is heet genoeg voor een geurig kopje thee uit het plastic tandenpoetsglaasje.

Om 08:02 vertrekken we dan en racen na de rotonde de berg af. Al snel neemt de argwaan toe, en ja we zijn op weg naar Madrid. Navigatiefout van J die vergeefs probeert M ook deelachtig te maken aan dit feilen.

We lopen terug en om 8:20 denderen weer naar beneden maar nu in noordelijke richting. We nemen niet de bospaden van Benjamins maar de autoweg, dat omdat we niet te laat in Segovia willen arriveren zodat we aldaar nog de plaatselijke stadswonderen kunnen aanschouwen. De weg is druk en de strook rechts van de zijstreep - waar we ons op bewegen - is slechts 50 cm.

Na 11 km ongerief bereiken we Guadarrama en vervolgen onze tocht via een veel stillere weg die langzaam stijgt en ons bij het treinstation van Cercedilla aflevert.

Er staan drie verschillende kaartjes-automaten waar we aanvankelijk erg van schrikken. Gelukkig is het loket bevrouwd en krijgen een kaartje voor de rit naar de top van de berg waar we anders fietsend naar toe zouden moeten gaan waarbij we dan 700 hoogtemeters zouden moeten overwinnen.

De treinreis is een ervaring op zich en doet denken aan de Sommerrodelbahnen die we vroeger met onze dochteren frequenteerden. We schommelen, zwiepen en deinen heen en weer terwijl dit grootse gebeuren muzikaal ondersteund wordt door gerammel en geroffel van de trein en geknars en gegil van de wielflenzen tegen de rails. 

Bij station Puerto de Navacerrada stappen we uit en moeten dan nog een kilometer met 10% omhoog om de pas te bereiken. Daar zullen we dan ons eerste kop koffie van de dag nuttigen.

Helaas pindakaas. Er zijn daar allerlei grote cafés maar die zijn allemaal potdicht. We zijn verzeild geraakt in een wintersportplaats die geen zomerdoelen gecreëerd heeft zoals we dat van Oostenrijk kennen.

Na een hap studentenhaver, wat gedroogde pruimen en grote mandarijn vervolgen wij onze tocht. De komende 25 km hoeven we amper meer te trappen 

 In La Granja de San Ildefonso stoppen we voor een bezoek aan de tuinen van het plaatselijke paleis dat daar door Felipe V in 1721 neergezet was. Dat heerschap was in Frankrijk opgegroeid en liet dus een soort kopie van Versailles neerzetten. Voor het paleis bewonderen we twee reusachtige sequoia’s en een behoorlijk uit de kluiten gewassen Libanese ceder.

Dan gaan wij de tuinen aan de achterkant opzoeken. We zien geometrische patronen van buxusheggetjes waartussen tuinlieden kruipen om viooltjes  in te graven. Kortom een weinig biodivers landschap. Daarentegen zijn de beeldengroepen heel divers: sfinxen, cupido’s en waterspuwende leeuwen zijn er in alle standjes aanwezig.

We snellen voort en al snel bereiken we Segovia. Snel gaan we dit verslag beëindigden want het is zes uur en we moeten nog de stad in.