Dag 23 @ San Lorenzo de El Escorial (0 km)

Vandaag staat een bezoek aan het reusachtige paleis-klooster op het programma. We hebben al enige voorstudie gemaakt en lezeres M uit Gouda heeft ons er op gewezen dat het monument ook een sleutelrol speelt in Vestdijks roman Het Zevende Zegel. Zodoende krijgt deze rustdag ook een diverterende invulling. Kloosters, wat deden die mensen daar? Vroeg opstaan, vijf keer per dag zingen en zo nu en dan iemand vermoorden als we Umberto Eco mogen geloven.

Met een croissant, een chocoladebroodje  en een kop koffie in onze buik tijgen we naar het gigantische monoliet. Onze fietsen staan veilig opgeborgen achter een gordijn in de ontvangstruimte van het hotel, dus gaan wij te voet. Dat is niet direct een prestatie te noemen want de hele tocht is niet veel langer dan tweehonderd meter. We dalen een vijftigtal treden af en stappen dan over een slaphangende ketting heen. Nu zijn we op het terrein van het klooster: een geheel leeg plein met de omvang van vier voetbalvelden. Kennelijk heeft het klooster pecunia genoeg en hoeft het deze ruimte niet te verhuren voor parkeerderij.

De berichten waren dat het erg druk kan zijn en dat een reservering aan te bevelen is en  dat er een tijdslot is. Gelukkig lijkt het nu erg rustig. Eigenlijk te rustig, maar het is nog maar vijf voor negen en wellicht gaat de tent pas om tienen open. Dat zou geen probleem zijn, dan lopen we nog een ommetje, zo overwegen wij.

Dus steken wij het grote plein over in de richting van een grote deur die nog gesloten is maar waardoor zo nu en dan wel een enkeling naar buiten komt. Op een bord staat iets over de openingstijden. Dat wil zeggen: er staat dat als we daarover iets willen weten, we het internet op moeten. Gelukkig staat het url wel vermeld.

De site is geheel Spaanstalig, maar we hebben langzamerhand enige vaardigheid ontwikkeld in het begrijpen van de geschreven Spaanse taal. Toch worden we niet veel wijzer van een ingewikkeld verhaal over de diverse Spaanse monumenten, over openingstijden en, over dagen dat de sommige locaties gesloten zijn en over uitzonderingen die er op deze regel zijn in het jaar 2022.

Dan wordt de deur weer geopend door een bewaakster, gewapend met een vervaarlijke wapenstok en een stel handboeien aan haar gordel. Een heer verlaat schielijk het klooster en is al verdwenen voor we hem iets kunnen vragen. Dan die strenge security-dame benaderen? M kent geen (of minder dan ik) vrees en stevent op de houwdeegster af. “Cerrado hoy” klinkt het, vandaag gesloten.

Nu hebben we alle tijd voor ons zelf, we lopen een rondje door de stad en ontdekken dat hier om zes uur een concert is. En lezer, u ziet dat we ook nu de tijd hebben voor een uitvoerig verslag van ons museumbezoek.