Dag 16 —> Alarcon 71 km

Het is mooi weer. Het landschap is weids en meer heuvel- dan bergachtig. De percelen hebben diverse groene dan wel rode kleuren. Groen vanwege jonge tarwe en gras en rood zijn de geploegde landerijen maar soms ook de velden vol klaprozen. Zou daartussen stiekem ook nog wat opiumproductie plaatsvinden? 

We belanden in Valera de Abajo op een stenen bankje op het dorpsplein. M slaat lekkernijen als vers brood en regionale kaas in die we ter plaatse verorberen. Het naburige bankje hoort toe aan de oudere mannelijke generatie van het stadje. Zo nu en dan wordt er een nieuwe deelnemer in een rolstoel aangeschoven door een dochter die dan weer direct verdwijnt. Dan komt een wijkverpleegster weer iemand ophalen. De mannen roken niet, drinken niet maar babbelen des te meer. Straks zullen ze ook wel weer meedoen met de Europese verkiezingen.

We volgen de weg naar Piqueras en volgen een vijftal kilometers een kloof die op sommige plaatsen net genoeg ruimte laat voor de weg en de rivier (kilometers klimplezier moet hier zijn). Dan gaat het sneeuwen wat wonderbaarlijk is door de aangename temperatuur. De vlokken blijven op onze kleding liggen en smelten niet. De populieren lachen ons toe of lachen ons misschien ook wel uit, zo in de geest van ‘1 april, juffrouw kikkerbil’.

Dan zien wij een reusachtig kasteel opdoemen op een berg ver boven de meanderende Jucar. Direct daarachter ligt ook de eindbestemming van vandaag: het stadje Alarcon (148 inwoners). Drie zware poorten moeten we nog door om er te komen. Ons B&B is een middeleeuwse optrek, ruim versierd met houtsnijwerk. De eigenaar is gitaarbouwer van professie maar heeft ook veel werk verzet aan het interieur.

We lezen de krant en verbazen ons over Amsterdam dat steeds klaagt over de toeristenoverlast, maar wel graag het songfestival een podium wil bieden. We verbazen ons over Zandvoort dat graag overspoeld wordt met racefanaten en daarvoor natuur, rust en vrede wil inleveren. We verbazen ons over Burgum dat vindt dat op het Bergumermeer ruimte moet zijn voor waterski, waterscooter en ander motorgeloei.

Hier in deze B&B zijn we de enigen en toen we aankwamen en suggereerden dat we wellicht de enige logeerders in het stadje zouden zijn, zei ons de eigenaar gitaarbouwer dat er elders ook een Engels echtpaar verbleef. 

Rest nog de vraag waarom op middelbare scholen het Frans niet vervangen wordt door het Spaans. Er zijn minstens drie goede argumenten voor. Die geven wij op aanvraag.

Rest mij het “ikje” te memoreren dat vorige week op de achterpagina van de NRC stond: Een docente Frans gaat mee met een klas scholieren voor een weekje Parijs. Leerlingen zijn ondergebracht bij gastgezinnen. Hoe zullen ze zich gedragen en hoe hebben ze zich verstaanbaar kunnen maken? Aan het eind van de week wordt ze gerustgesteld door de woordvoerder van de Franse gastgezinnen: “De jongelui hebben zich prima gedragen en wat spreken ze goed Engels!