Dag 17 —> Barrax 80 km

Ha, we zijn over de helft van het traject Gerona - Sevilla. Nu hebben we onderkomen in een chauffeursrestaurant. Dat betekent in ieder geval degelijke kost.

Buiten zitten we met een glas Heineken bier onder een afdak in een soort garage. Op de weg vlak voor ons rijden autoos heen en weer en dat geeft enig vertier. 

‘Zijn jullie van lotje getikt’ zal de argeloze lezer denken. Jazeker, wij lijden aan sensorische deprivatie. De laatste 40 km hebben we langs een kanaal gefietst zonder enige levende of dode sterveling te zien. Het kanaal is beter te omschrijven als een brede watergoot met schuine betonnen wanden. We volgden enige tijd een takje en stelden een stroomsnelheid van 4 km per uur vast.

Maar nu terug naar de morgenstond. We verlaten het kasteelstadje door de drie poorten. Dan moeten we drie km min of meer naar beneden om weer op de hoofdweg te komen. De bermen staan vol klaprozen, geel bermkruid en zo nu en dan de volpaarse Spaanse koningsbloem. De bermen zijn hier een onvergetelijk genot. Ja, fietsers speuren vooral het wegdek af naar kuilen, glibberstukken en gebroken bierflessen maar zo nu en dan scant het bewegelijke oog ook de berm. Daarmede is dus 99% van onze visie beschreven en Spanje komt er zeer goed af in vergelijk met andere landen. Het ergste was ooit het gebied ten noorden van Napels. Daar staken de vuilnismannen regelmatig en de bewoners rijden gewoon even buiten de stad en mikken de volle zakken met troep gewoon uit het raam.

Na die mooie berm passeren we een verlaten camping annex leegstaande hostel. Even later een reusachtig hotel, opgetrokken in bunkerstijl met dichtgetimmerde ramen. Vast een koopje voor een ambitieuze persoon zoals je ze tegenkomt op de TV in de serie ‘ik vertrek’.

Na 30 km eindigt de hoogvlakte en duiken we de laagvlakte in, op weg naar het eerdergenoemde kanaal. Tijden gewoon vlak fietsen, net als in onze eigen heimat. Gedachten duiken op bij het zien van een mooie vogel. Zouden dieren ook de laatste twee miljoen jaren intelligenter zijn geworden, vraag ik M. Dat weet ze niet, zo zegt ze. Wie weet dat dan wel?

Ooit vroeg ik me af waarom mens en dier van buiten zo mooi symmetrisch zijn. Een wonder vond ik dat. Maar klimvriendin I. die veel van de natuur weet en alle geheimen kent van alles wat groeit en bloeit (het is trouwens haar broodwinning) wist de oplosssing: gewoon omdat mens en dier vallen op symmetrische partners. Ja, dus een positieve teeltkeuze.

En dan onze kommer om eens 400 meter omhoog te fietsen. Twee jaar geleden tijdens een klimweek in Orpiere pakte klimvriend J in de ochtendstond zijn fiets er trapte vier colletjes over om aan de voet van de Mont Ventoux te belanden. Die even op (1600 hoogtemeters) en dan weer via de vier colletjes terug naar de tent. In vergelijk daarmee voel je je een soort weekdier.

En nu we het over weekdieren hebben: zeesterren hebben een vijftallige symmetrie. Zijn er ook dieren met nog andere symmetrie-kenmerken?