Dag 15 —> Arcas 52 km
Na een toast met jam en een kop koffie beginnen wij direct met een klim van een uurtje. De zon schijnt vrolijk doch de wind is nog wat schraal.
Dan arriveren wij bij La Ciundad Encantada ofwel De Betoverde Stad. Het bestaat uit een stuk of honderd grillig gevormde kalkformaties met namen als De Oude Man of Gevecht Tussen Krokodil en Olifant. Het doet enigszins aan Fontainebleau denken, maar klimmen is hier niet toegestaan. Er zijn veel paddestoelvormige objecten en het lijkt er op dat de onderste zes meter kalk later bedekt zijn met enige meters van een weerbaarder soort zodat weer, water en wind vooral vat hadden op de onderkant.
De ronde duurt een klein uurtje en we zijn onder de indruk van de veelvormigheid der natuur. Nou, zal de kritische lezer zeggen: ga op je rug in de tuin liggen en kijk naar de wolken. Die zijn nog vormelijker en leven bovendien. Ons antwoord in dezen zal zijn dat we bij die rotsen ook de beklimbaarheid uitvogelen hetwelk we niet plegen te doen tijdens onze wolkenstudies.
Nu volgt een lange afdaling met mooie uitzichten en nog steeds van die betoverde rotsformaties langs de weg. Dan bereiken we de Jucar die zich in de loop der tijden diep heeft ingegraven. We volgen de linkeroever en hebben uitzicht op de steile rotsen aan de andere kant. Regelmatig ontwaren we er klimmers. Een toezichthouder in sprookjesstad had ons eerder verteld dat hier tweehonderd routes zitten. Dat zal best, maar met Freyr en de Ith in gedachten, denken we dat er wel plaats is voor tweeduizend.
We bereiken de bovenstad van Cuenca en bekijken de beroemde hangende huizen: wel een mooi lijnenspel voor een schilderij, maar minder spectaculair dan de naam suggereert,
Het is druk op de terrassen, doch wij drinken een slok uit de veldfles. Aan de rand van de stad ontdekken we Mc D alwaar we heerlijk dineren.
We komen twee Nederlanders tegen en maken een babbeltje. Ze trekken tweeeneenhalve maand rond. Hun fietsen zijn zwaarbeladen. Doch ze overnachten toch meestal in logementen.
Nu zijn we een halfuurtje op onze kamer en het is hoog tijd de ingekochte voorraad kersen duchtig aan te spreken.
Wat hangende tuinen betreft: dus toch maar naar Appingedam?
P.S. niet van belang maar we hebben een nieuwe Laurence Kur.