Dag 12 —> Redondo (43 km)

We beginnen de dag met een wandeling in Evora. De Jacaranda’s die met hun provocerende paarse kleur de toegangsweg tot de stad sierden, blijken in de binnenstad reeds uitgebloeid. De kathedraal is een grijze kolos en zelfs het dak van de toren is het product van miraculeus metselwerk. We kunnen nog niet naar binnen. Twee mannen zijn de toegangstrap aan het schrobben met water (en groene zeep?). Het openingsuur kan niet lang meer duren. Drie bedelaars (te herkennen aan hen centenbakken) maken luidkeels ruzie. Waarover? Over de plaats die ze straks zullen innemen denk ik. Op ons slaan ze geen aandacht.

Terug in het hofje maken we ons fietsklaar. Het is nog steeds redelijk koel. De afstand van vandaag is humaan en er lijkt niet al te veel klimwerk te doen volgens het boekje van Benjamins. Om tien uur vertrekken we dan. De weg voert door eindeloos droog grasland. Hier horen normaal koeien te grazen, leiden we af aan het degelijke hekwerk. Maar alleen de verspreide kurkeiken dragen momenteel bij tot de plaatselijke economie.

In Nossa Senhore de Machede drinken we een grote kop slappe koffie. We hebben zicht op stratenmakers die feilloos passende keitjes te pakken weten te krijgen vanuit een grote stapel. We kijken uit op een simpel kerkje dat zijn schoonheid dankt aan de koele beschildering in wit en lichtblauw. Het hele verdere dorp tooit zich met dezelfde kleuren en zelfs de was aan de  lijn waar we nu op uitkijken lijkt in zijn kleurstelling ook aangepast  aan de omgeving.

Wij vervolgen onze weg die nu tussen olijfgaarden voert. De wolken van gisteren zijn verdwenen maar een koele wind schenkt ons kalmte en een vredig gevoel. Het in vandaag dan ook hemelvaartsdag en precies 1990 jaar geleden keerde Jezus terug naar zijn hemelse huis. Kende Hij dat nog van voor zijn aards avontuur of was dat de eerste kennismaking? 
 

Want waar was Jezus voor zijn geboorte? Daarover zwijgen de kerken angstvallig. Een enkele dominee durft (à titre personel) nog wel te suggereren dat Jezus  de engel was waar Jacob mee vocht, dat J bij die mannen in de oven was (wat gebeurde er ook alweer!) en aan Bileam als sprekende ezel verscheen. Voor de drie-enigheid - basis van het Christendom  - is het een heikel punt.

 Het wegdek toont om de honderd meter immense gaten die soms gecamoufleerd zijn als ze samenvallen met boomschaduwen. Oppassen dus met de afdalingen. We stoppen bij een veld waar iets geoogst wordt. Wat? We ruiken het al: peultjes! Of zijn het doppertjes? Joost mag het weten. Doperwten zijn het. 

Langs de weg groeien bolvormige bloemen die me aan uien doen denken. Volgens M zijn het Agapantussen. 
 

Dan zijn we in Redondo, twee kilometer buiten het stadje. Het bier uit de fietstas is nog drinkbaar. Straks de planning voor morgen. Gaan we wel dwars door Spanje? Of van Merido noordwaarts de zilverroute?

Vanavond weer het puzzeltje in de NRC maken. Soms zijn er leuke omschrijvingen, bijvoorbeeld: “die oude Rus is nog steeds voor 2/3 de baas in Rusland”. Oplossing bij de reacties.

Naschrift van Margriet: Zweten, zwoegen en zwijmelen en de boer hij ploegde voort.