Dag 11 —> Evora (70 km)

Toen het ging schemeren gisterenavond, M voor ons appartement zat en ik in het zwembad lag te mediteren, floepten opeens de lichten overal aan. Boven M verscheen een rose hart met de tekst LOVE. We kregen geen klanten die avond.

De volgende pleisterplaats is Evora en we zijn in het ongewisse over de afstand. Ons boekje suggereert 82 km maar Google Maps rekent 69 km over vrijwel hetzelfde tracé. En dan spiegelt Buienradar ons temperaturen van 30 graden voor. En het gaat op en neer zien we.

Uiteindelijk blijkt alles mee te vallen, vooral door de sluierbewolking die de zonnekracht tempert en de koele oostenwind.

Om klokke zevenen zitten we in het zadel en zoeven oostwaarts langs de Sado. Rechts zien we sawa’s en voelen ons Orpheus in de Dessa. De weg heeft geen vluchtstrook en dus is het weer oppassen geblazen.

Vier kilometer na Santa Susana slaan we rechtsaf. Nu rijden we op een erg landelijke weg met om het kwartier een auto. Bloemrijke velden zijn gelardeerd met verspreide kurkeiken, sommige ontbast en andere in angstige afwachting van dit vreselijk gebeuren.

In het dorp Santiago do Escoural zien we een monument dat de Anjerrevolutie van 1974 herdenkt. Daarmee begon niet alleen de bevrijding van Portugal maar ook van de koloniën (Angola, Mozambique, de Kaap -Verdische Eilanden, Sao-Tomé, Oost-Timor en Gao). Voor een café drinken we heerlijke koffie met melk (één euro per kop).

We belanden in de universiteitsstad Evora. Op straat is het gezellig druk. We zien een jongeman in stemmig zwart met een meisje in een kleurrijke doch distincte kledij voortsnellen. We denken dat het net gepromoveerde jongelui zijn die op weg zijn naar een adres om zich van die ongemakkelijke kledij te ontdoen zodat ze zich zonder smetvrees in het feestgedruis kunnen storten.

We lezen ergens dat Evora ook kandidaat is voor Culturele Hoofdstad van Europa. Gezien de sfeer de we hier proeven, denken we dat de stad een gerede kans maakt .

Nu verblijven we in een soort hofje op een pleintje dat met een ijzeren hek en een nummerslot van de drukke buitenwereld is afgesloten. We drinken voor de deur een glas serveja. Het blik lijkt op dat van Heineken. Erop staat dan ook ‘Holland Style’. Dat slaat meer op het blikje dan op de inhoud, die wel door kan gaan voor bier maar waar erg zuinig met hop is omgesprongen. 
 

Nu buigen we ons over plannen voor morgen. Dat zal zeker neerkomen op een fietstocht.