Dag 13 —> Elvas (57 km)
19 mei 2023 - Redondo, Portugal
Om kwart voor acht vertrekken we met een zwaar wolkendek boven ons hoofd. Ondanks trui en oranje hesje voelt het nog frisjes aan. Alandroal laten we terzijde liggen. Onderwijl weet een koperkleurige zon door het wolkendek heen te breken. Ideaal fietsweer!
Op naar Vila Viçosa. Langs de weg liggen grote bergen met incourante brokstukken van de marmerwinning. Dan zien wij de opslag van mooie blokken blauwdoorspekt marmer met afmetingen 260x9x45 cm .
In Vila Viçosa is het tijd voor koffie. Nu nog een dikke 30 km. Het landschap is opeens lieflijker. Groener dan eerst maar nog steeds erg weinig bloemen in de weiden. Op en neer gaat het voort. Elvas doemt op en langs het hoog opgemetseld Amoreira aquaduct (uit 1537, dus eens niet uit de Romeinse tijd) bereiken wij om klokke drie het Residencial Luso Espanhola Guest House waar wij de nacht zullen doorbrengen voor 41 euri.
Lui op bed gelegen maak ik dit verslag op mijn iPhone met de rechter wijsvinger. En ik overpeins of wij nou fietsers zijn of totfietsergemaakten. Neen, we hebben die keus zelf gemaakt dus gewoon fietsers. Maar M is wel een totvrouwgemaakte en ik een totmangemaakte. Bij de conceptie hadden wij geen vinger in de pap.
Dus met een opgeschoond lijf op een hagelwit laken begin ik weer met overpeinzingen over de Drie Grote Vragen des Levens, betreffende de oorsprong van Heelal, Leven & Bewustzijn.
Onlangs kwam het eerste item al aan bod. Omdat de Big Bang plaatsvond ruim voor de geboorte van Einstein denkt met dat de relativiteitstheorie nog niet van toepassing was. Dus al die massa in een speldeknop was geen zwart gat. Dus op zeker moment vloog die boel uit elkaar met een snelheid die miljarden maal groter was dan de lichtsnelheid (dat mocht bovendien ook nog omdat er toen nog geen licht was).
De oorsprong van het leven is nog problematischer. De enige zinnige theorie is te danken aan Graham Cairns-Smith. Volgens hem komt alles voort uit klei. Zo staat het ook ongeveer in de Schrift, dus dat is een sterk punt.
En we naderen de Spaanse grens. Nog een of twee dagen trappen. Dan de klok weer een uur vooruit draaien en hopen op veel koude lucht.
Zonet een stadswandeling gemaakt. De stad werd sedert 1532 van water voorzien door een reusachtig aquaduct. De stad is omringd door een dubbele muur met dubbele poorten. Een en ander is nog helemaal intact, gerestaureerd of opnieuw bijgebouwd. Over de eindeloze steentjestrottoirs verbaas ik me nog steeds. maar de sfeer is een beetje doods , zoiets als Leeuwarden 30 jaar geleden. Geen jeugd tussen de 18 en de 28 jaar: die zit in Evora.
En vanuit ons raam hebben we zicht op Covas de Lobo, een van de zeven forten waarmee de stad zich heeft omgeven.