Dag 9 —> Melides (67 km)
15 mei 2023 - Melides, Portugal
Via zandpaden trappen wij noordwaarts om na een vijftal kilometers op asfalt te geraken. Hoe moet dat straks in een fossielvrije wereld waar geen asfalt meer bereid kan worden uit olieresiduen?
We passeren camping Sitava en ontwaren een Gronings geurtje, ja het is de geest van de Groningse LLZ-schilderes die hier nog rondwaart. Zeewaarts ligt een uitgestrekt natuurgebied en ooit - als we te oud zijn om te trappen en al onze fietstochten per auto na zullen rijden - zullen we hier ook een uitgebreid bezoek brengen.
In Porto Covo komen we weer aan zee. De kust is nog steeds indrukwekkend. Grillige kalkrotsen rijzen op uit een roerige zee. We babbelen met een Zwitserse jongen die zijn fiets zwaar beladen heeft. Dat kwam zo, vertelt hij ons, omdat hij hals-over-kop op pad moest gaan en geen tijd had voor een selectie van zijn spullen.
De temperatuur is aangenaam: 20 graden en zo zal het de rest van de dag blijven. Alleen begint de noordenwind iets aan te trekken. In de verte duiken de haveninstallaties van Sines op. We ronden de stad over een mooi fietspad dat veel van een mozaïek heeft. Land van kundige stratenmakers. Op zeker moment passeren wij een tracee dat uit ruim 50 buizen bestaat waarvan de dikste een diameter hebben van meer dan een meter. Wat stroomt daar allemaal doorheen? In welke richting?
Twee mijl na de stad zien we een Mac Donald. Geflankeerd door een Burger King. Patat? Neen er is ook een supermercado met heerlijke koffie en een gevulde koek. We stappen voldaan weer op. Het volgende traject voert door schitterende natuur. Helaas is er veel autoverkeer en wat bijna erger is, dat zijn de bermen die bezaaid zijn met flessen, zakken, bekers, borden, vorkjes en servetten. Veel van dat spul verraadt zijn afkomst: McD of BK.
Op zeker moment bemerken we een vreemde zware geur. Niet lekker, niet vies. Dan zien we de veroorzakers: bloeiende mimosa naast een bloeiende accacia. Een merkwaardig meng-aroma produceren die twee.
En dan passeren wij een dennenbos waar aan elke boom een pannetje hangt om hars op te vangen vanuit een grote scheur in de bast. Nee, het zijn echt geen rubberbomen. Weer raadselen. Hars waarvoor? Ontharing? Parfumgrondstof?
We liggen op bed. M deelt mede dat het in Nederland 12 graden is. Gelukkig dat we hier zijn.
In de straat waar ik woonde toen ik opgroeide stonden bomen en die leerde ik kennen als acacia's. Een vroeg woord in mijn woordenschat. Ik heb een zwak voor de bloemtrosjes en die hebben een ingehouden maar zalige geur. Een paar jaar geleden kwam ik erachter dat het om een vaak gemaakte vergissing ging en dat het Robinia's waren die ook wel pseudoacacia genoemd wordt. Resetting van het brein. Ik zag ze ook in Portugal.
Nu zocht ik het nog even op en beweert Wikipedia dat acacia's doorns hebben. Nou de bosjes waar ik onder kampeerde hadden geen doorns, ik ben niet gek. Allemaal raadsels. Het duizelt me.
Gaat het al beter met je spierkracht Joost?
Mij lijkt 67 km bij noordenwind geen fluitje van een cent.
Maar wat een ideaal temperatuurtje!
Een fijne rustige avond saampjes en slaap lekker vannacht.