Dag 54 —> Apulia 50 km

We hebben in het begin te snel gefietst en moeten nu wat matigen om niet te lang op onze eindbestemming te hoeven rondhangen. Vandaag en morgen staan er dus 50 km op het programma en dan zijn we in Porto. 

De route voert ons erg kris-kras door dorpjes en lijkt wel door een mountainbike-fanaat bedacht te zijn. Steile straatjes in saaie wijken, daar hebben we weinig trek in en nemen zo nu en dan maar de hoofdweg. 

Gelukkig komen we op zeker moment weer langs de kust. Stranden met ballende families, haventjes met gehavende pieremegoggels, eindeloze bruggen waar we als een locomotief een twintigtal auto’s lijken te trekken. Dat alles is Portugal momenteel voor ons.

Het weer is prima, de zon schijnt met factor 50 de wind waait met Beaufort 2 en we eten een kilo kersen van 3 euro bij een kerk. M haalt daarbinnen nog een stempel voor ons beiden. 

We komen nog veel pelgrims tegen die op weg zijn naar Santiago. In feite zijn wij ook nog pelgrims maar nu op de terugreis, En als we na Porto nog 150 km door zouden reizen naar het zuiden, dan zouden we in Fatima belanden, ook een heilige plaats alwaar in 1917 Maria verscheen aan drie herderskinderen. Twee van hen stierven op zeer jonge leeftijd aan de Spaanse griep en de derde werd 98 jaar.

Neen, dat staat niet meer op het programma. We hebben het nu veel te druk met Portugese woordjes leren. Die kan ik in het algemeen gedurende korte tijd goed onthouden maar dan floepen ze weg. Geheugen is een ontembaar gebied van de menselijke geest maar wordt tegenwoordig goed aangevuld met digitale toverkunsten die internet en smartfoon ons bieden. Maar toch een gepruts steeds die vertaalslag.

Welk een zegen zou een geheugen-implantaat met 20000 woorden in het Engels, Frans, Duits, Spaans, Portugees, Russisch en nog 10 talen zijn. Dat alles neemt slechts 2 megabyte in beslag. Zo ongeveer één foto! Zou wellicht ondergebracht kunnen worden in een gebitselement. Digitale kies! Dan hoeft je schedeldak ook niet gelicht te worden. 

We verblijven nu in een surfschool met de opwindende naam Lulu. ‘t Ligt vlak aan het strand. Misschien gaat M nog zwemmen. En heel misschien lukt het haar om mij ook mee te krijgen. Ik van mijn kant daarentegen zal M proberen te overtuigen van het genot dat een biertje in het dorp geeft. De uitslag kunt u morgen op dit blog lezen.