Dag 48 —> Villa de Cruces 62 km

Vandaag is het de dag van de geuren. We gaan eindeloos omhoog en het landschap wordt steeds groener terwijl het gedeelte boven de horizon boeiende gestalten vertoont in de vorm van mistflarden, wolkenslierten en verdwijntrucs van windmolens. Het doet me denken aan Maleisië waar we ooit een tijdje in een bergdorp doorbrachten.

Ja lieve lezer. U hebt gelijk. Er zijn zeker verschillen. Natuurlijk! Geen karbouwen, geen tropisch vogelgekwetter, geen rijstveldjes. Maar mijn tropisch gevoel kunt u niet afpakken met dit soort argumenten. Staakt uw vuren alstublieft.

We zijn nu bijna bovenaan de pas. Daar het hier vrij koel is, bloeit alles later hetgeen ons geluk is want we worden verrast door de gele gloed van brem in vol ornaat die de lucht bezwangert met bedwelmende etherische oliën. Oh, zou ik mij hier nederleggen, dan zou Orpheus mij meevoeren en afleveren bij Charon voor de oversteek naar het Jenseits. (Waar het trouwens goed toeven is met al die kersenbomen; zie blog van gisteren).

Nu zijn we dus in Villa de Cruces in hotel Din Don wat er erg goed uitziet en verder prima is met dien verstande dat het bed valt in de categorie smalspoor. Zo komen wij (J & M) weer nader tot elkaar.

We zijn nu 45 km van Santiago af en hopen die stad morgen te bereiken. Dat grote wierookvat dat door de kerk geslingerd wordt: we spraken pelgrims die al vaker in Santiago waren, maar nooit dat spektakel mochten zien. Wij - geluksvogels - dus wel. Maar dan nog dacht ik tot de dag van gisteren dat wierook geschreven werd als wierrook, dus met dubbel r. Vrij logisch trouwens als je op de geur afgaat: zeewier waar je de fik in steekt stinkt net zo. Morgen in Santiago maar even doen of we het lekker vinden, want dan zijn we een dagje Rooms.

Bijna bij Villa de Cruces is het zwaar trappen en het wordt ook warmer. Toch maar zonnesmeer opgebracht op lijf en leden. Plotseling krijg ik meer lucht, de asemgangen verwijden zich en de ademhalingszenuwen worden geprikkeld door een mentholachtige substantie. Ja, we fietsen nu door een eucalyptusbos. Er hangt ook een bordje met ‘a vende’. Zal ik dat bos kopen? Wat moet ik er mee? Wat kan je doen met eucalyptushout? Klompen maken? Verstoken? Zeep maken? Dus niet gekocht en daardoor weer veel geld bespaard. Zo word je al fietsend rijk. Lao Tse heeft het ‘niet doen ‘ al verheven tot ultieme daad van wijsheid. Wij waren vandaag dus even Taoïstisch.