Dag 18 —> Alcaraz 75 km

Het traject van vandaag bestaat uit drie delen. De eerste dertig kilometers voeren ons door een glooiend landbouwareaal met vooral graan. Ergens zien we een huizenhoge stapel verwaterde strobalen. Hier moet toch rijkdom en welvaart in het verschiet liggen voor een strokartonfabrikant, denken wij. Alleen, hoe hier in dit ontvolkte platteland aan personeel te komen?

Dan belanden we weer op de spoorbaan, ditmaal 30 km lang met ca. 25 tunnels die deels verlicht zijn en voor een ander deel pikkedonker. Het spoor stijgt langzaam, ca. 1 a 2 % en voert ons wederom door smalle ravijnen, over hoge stenen bruggen en langs verlaten stationnetjes die meestal geen dak meer hebben en bewoond worden door bomen en struikgewas. Het hele traject zijn we niemand tegengekomen.

De laatste kilometers is even gepuzzel, maar dan arriveren we in Hostal Los Rosales waar de waardin ons een blik ijskoude Amstel met een schaal notenmix voortovert.

Het mooie van het voorjaar is de bloemenpracht en de geuren die je zo nu en dan aan een soort kan verbinden. De brem ruiken we eerder dan we hem zien en nu ruiken we opeens weer varkens! Het kan niet op.

Wat de dierensymmetrie betreft zouden wij nog de regenworm willen vermelden als meest aaibare soort van deze familie. In gestrekte vorm is hij totaal rotatiesymmetrisch langs zijn lengteas. Idem dito vogeleieren alhoewel de vraag is of dat dieren zijn.

En dan de vogelgeluiden. Vorige week meldden we een koekoek die koe en koek op precies dezelfde toonhoogte zei. Volgster en zuster M suggereerde toen een hop, maar de hop zegt consequent driemaal hop en de Geheime Vogel slechts tweemaal. We zijn er nog niet uit.

Wel groot nieuws is dat we vandaag diverse malen hop-hop-hop hebben gehoord! De hop dus ! Maar welke? De hopman of de akela? Of beide? Vogelaars, help ons.