Dag 15 —> Mérida (22 km)

De dag breekt aan - een wonderlijke gebeurtenis die zich tot nu toe dagelijks herhaalt - en wij spoeden ons naar een tafeltje, buiten, voor de Grote Zaal. Ontbijt is ditmaal inbegrepen bij ons verblijf en we laten ons graag verrassen. De patron is verder heel druk met het inrichten van de Grote Zaal waar gedekt wordt voor een feestdis ter ere van de Heilige Communie en we zien er van af een tweede kop koffie te vragen.

Dan snellen wij over landelijke weggetjes richting Mérida waar we een onderkomen geregeld hebben, niet te ver vandaag zodat we tijd hebben de wonderen van die stad te aanschouwen. Langs alle wegen zijn irrigatie-kanalen en betonnen slootjes aangelegd die gevoed worden door moeder Rio Guadiana. Spanje heeft ook waterschappen en de structuur schijnt erg te lijken op haar Nederlandse equivalent. Doch de intenties staan diametraal tegenover elkaar: waar Nederlanders strijd voeren tegen het water proberen de Spanjaarden juist dat element te dresseren zodat het zich gedwee naar de akkers laat voeren.

Bij een moerbeiboom stoppen we en doen ons te goed aan het laaghangend fruit dat hier heerlijk fris smaakt en nog niet dat weeïge aroom - alsof het besmet is met dieselolie - gekregen heeft dat er in een later stadium in kruipt. En moerbeien zijn gezond, je krijgt er een zijdeachtige huid van!

Mérida rijden we in over de Romeinse brug en worden verrast met een zeer ruim en riant appartement voor de prijs van kamperen. We laten de wasmachine al onze kledij opschonen. De strijkbout beroeren we echter niet.

Dan de stad. We dwalen door de beide naast elkaar gelegen amfitheaters, de ene voor het gewone volk en de ander voor de Romeinse burgerij. 

We zien op een plaatje een retiarius (gewapend met net en drietand) vechten met secutor (met schild en zwaard). Ik vraag M welke rol ze het liefst zou hebben, maar M lijkt weinig behoefte te hebben zich in hun levens te verplaatsen. En ik zit te aarzelen, maar denk dat ik met schild en zwaard toch in het voordeel zou zijn. Sportief volkje, die Romeinen zou Asterix gezegd hebben.

Na de Romeinen kwamen de Vandalen, de Visgoten, de Moren en de Christenen en het is een wonder dat er nog zoveel Romeins erfgoed over is. Hoe is dat mogelijk ?