Dag 45 —> A Gudiña 55 km

Dan eerst nog over gisteren. We bezoeken het oude deel van Pueblo de Sanabria: een stevig kasteel en kerk staan bovenop een berg. Bij zo’ n kasteel ontwaken er twee soorten mens in mij.

De eerste die ontwaakt is de klimmer die kijkt of de muren beklimbaar zijn, daarbij aangenomen dat er geen brandende pek etc. naar beneden wordt geduveld. Bij dit kasteel zijn er vrij gladde stenen gebruikt en er zijn ook geen diepe voegen te ontdekken. ‘ t Zal wel een lastige klus worden hier naar boven te klauteren.

De ander die gewekt wordt, is de sld 2e klasse B.D. in mij. Ik zie in mijn gedachten al hakebusschutters (beschermd door St Christoffel zoals we u eerder vertelden) tussen de transen staan met hun zware geweer dat meer weg heeft van een kanon. Vooraan de loop van een haakbus zat een haak die over de muur gelegd werd en de sterke terugslag van het semi-kanon opving. En ‘bus’ zal wel hetzelfde als ‘buks’ betekenen. 

De kroeg was dicht dus we haalden bij de Dia een paar blikjes bier, olijven en nootjes en zetten ons neder in het zonnetje op een bankje bij de rivier. Dan kopen we een bak sla en andere lekkernijen om op kamer soldaat te maken. We nemen ook wat blikjes bier mee, maar we volgen wel steeds het advies van Gerard Reve die schreef: ‘Ik drink niet meer dan het absoluut noodzakelijke’. 

Het ontbijt staat in hotel De Parels klaar om half acht. Zo te zien zijn de meeste gasten al vertrokken, die moeten weer aan het werk vandaag. De koffie uit de thermoskan is kouder dan lauw. Dat is een teken voor het weer de komende uren.

Ik trek de voordeur dicht maar bezeer pijnlijk mijn knokkels omdat het handvat verkeerd geplaatst is. Nadere inspectie leert drie dingen, te weten: (1) Dat handvat is er later opgezet (met ordinaire kruiskopschroeven), (2) De houten rand waaraan ik mijn knokkels bezeerde, is behoorlijk versleten, waarschijnlijk door honderden knokkels van anderen. (3) De uitbater heeft niet de moeite genomen dit euvel ooit te verhelpen. 

Dus stappen wij vrolijk op de fiets, blij dat pand te mogen verlaten. Het is koud maar het zonnetje schijnt. Na drie kilometers passeren we een pelgrim waar we gisteren een praatje mee maakten. Hij doet de Camino vanuit Valencia die bij Zamora op de Zilverweg uitmondt.

We drinken na 10 km echte koffie die ons nieuwe kracht, moed, troost & geluk geeft. Zo gesterkt trappen we door naar de volgende zo door Havank genoemde ‘filantropische inrichting’. De weg gaat omhoog met gevolg dat we even snel gaan als een Duitse pelgrim te voet. 

Het begint te regenen en tijdens een afdaling stop ik om mijn trainingsbroek aan te trekken. Dat helpt tegen de kou maar brengt een nieuw onverwacht gevaar met zich mede. Bij een bushokje willen we wat eten maar bij het afstappen blijft het kruis van de trainingsbroek achter de punt van het zadel vastzitten hetgeen tot gymnastische capriolen van de broekdrager leidt. We eten een paar stukken stevig meergranenbrood met heerlijke stinkkaas die ik in drie plastic zakken bewaar, bang dat de odeur bezit van mijn kleding zal nemen. Verder consumeren we een worteltje, een citroenkoekje en een bekertje yoghurt.

In A Gudina betrekken we een kamer in hostel La Madrilena voor een zeer humane prijs. In dit deel van Spanje moet de uitbater steeds het hele paspoort overschrijven op een formulier en wel van ons beiden, een klus die toch al snel een kwartier tijds kost. 

Dat doet mij denken aan de BB-bunker bij Grouw die zo nu en dan te bezichtigen valt. Die bood plaats aan vier diensten: (A) een kring van de BB, (B) de commissaris van de koningin met zijn staf, (C) een aantal burgemeesters en (D) nog een door mij vergeten organisaties. Elke dienst had een operationele ruimte met grote stafkaart en prikkertjes voor diverse soorten atoombommen. De vier diensten werden van elkaar gescheiden door glazen deuren met een gleuf. Berichten uit het veld kwamen binnen bij A. Die werden uitgetypt en dan doorgeschoven naar B. De C v/d K nam maatregelen die werden uitgetikt en doorgegeven naar C en D. Terugmeldingen gingen ook via die gleuven. Het meest merkwaardige was overigens - maar dat terzijde - dat er geen lijnen naar militaire organisaties waren.

Dan nog het bijzondere apparaat met de stenen in het hout waarvan we gisteren melding maakten. We hebben nog slechts één reactie (dank @nnet) en wachten met smart op meer suggesties. De plaatjes waren echter niet direct zichtbaar op deze reislogger; standaard worden er maar vier getoond. Door er eentje aan te klikken en wat te vegen komt de rest echter in beeld.