Dag 42 —> Zamora 68 km

Gisterenavond zijn we dan toch nog om kwart over elf de straat op geweest. Het was vrij guur en toch enorm druk. Buiten zaten nog veel mensen met een jas aan te eten. Op het Plaza Mayor stond een grote menigte te kijken naar videokunst, geprojecteerd op het stadhuis. Het leek hier wel een culturele hoofdstad!

Wij staan om zeven uur op en maken ons klaar voor een fietstocht van 70 km langs een kaarsrechte weg noordwaarts. We hebben een trainingsbroek c.q. maillot aan want het weer is nog wat bibberig. In de cadans van de lange weg dromen we weg.

Plotseling worden we ingehaald door een fiatbusje met getraliede ramen. “Ministerie de Justitia” staat erop geschilderd. De chauffeur haalt ons netjes met ruime afstand in maar ziet te laat dat er een tegenligger recht op hem af rijdt. Hij gooit het stuur om, het busje komt weer op de rechterweghelft maar schiet door de berm, kantelt in een sloot en rolt dan driemaal om zijn lengteas en komt tot stilstand op de kop met ronkende motor en draaiende achterwielen. 

Het metaal is verwrongen, de zijdeur is opengeklapt en dan kruipen er zes mannen in een blauw denim het busje uit. Iedereen heeft een zwart nummer op een witte ondergrond op zijn borst. Gevangenen op transport, begrijpen we.

Ondertussen zijn wij afgestapt en naar de plaats des onheils toegerend. M pakt haar telefoon om 112 te bellen, doch een dikke man met bril en nummer 112 (wat een toeval , maar daarom heb ik het onthouden) pakt haar telefoon af, smijt die op de grond en trapt hem doormidden. Zelf nu proberen op te bellen lijkt me op dit moment zinloos.

Ik zie achterin het busje verder niemand maar de bestuurder en bijrijder liggen roerloos op het plafond van de omgekieperde auto. Ik wil naar ze toe, maar wordt nu bedreigd door een lange vent die de crick van de auto te pakken gekregen heeft. Hij schreeuwt iets onverstaanbaar in het Spaans en zwaait verontrustend met zijn wapen.

De situatie escaleert. Er lekt brandstof uit de tank op de binnenbekleding. De man met nummer 112 houdt zijn aansteker bij de natte plek. Dat is een pure moordpoging omdat er nog steeds twee personen in de auto liggen. Het materiaal vat echter geen vlam: gelukkig betreft het diesel en geen benzine.

De inzittenden van de auto waarvoor uitgeweken is, hebben de crash bemerkt en zijn omgekeerd. Een man en een vrouw stappen uit en komen aanrennen, niet op de hoogte van de criminele acties. Als ze hijgend bij het groepje aangekomen zijn om hulp te bieden, wacht hun een koude douche: het autosleuteltje wordt hun afgepakt en ook het tasje van de vrouw en het colbert van de man. De zes criminelen rennen naar de auto en proppen zich erin. Met gierende banden vertrekken ze. Gelukkig heb ik mijn mobiel nog en de man meldt de situatie aan de politie. Wij ontfermen ons over de twee bewakers die weer bij kennis zijn gekomen. 

Dan schrik ik wakker uit mijn dagdromen door de geur van bloeiende brem. We schieten op en eten een broodje bij een eenzaam kerkje annex kerkhof.

In Zamora lopen veel zwart geklede mensen rond. Er is een tweedaags Heavy Metal festival gaande, gelukkig aan de andere kant van de stad. We maken een rondwandeling en vervolgens een rondtoer met een neptreintje dat ongeveer onze voettocht herhaalt.

Nu is het half acht. Hoog tijd om dit verslag op de post te gooien en lezers tevreden te stellen die de verslagen tot nu toe te saai vonden. Tot morgen.