Dag 41 - @ - Salamanca 0 km

Wij bakken een eitje, maken een kop cappuccino en openen de frigidaire om ons pak naranja te consumeren. Welk een luukse, zo’n appartement. We betalen precies 1/7 van de prijs die op de deur staat aangegeven. Hulde aan Booking.com. 

Omdat we te vroeg zijn voor de universiteit bezoeken we eerst het huis met de schelpen aan de overkant. Ooit gebouwd door de eerste rector en daarna voor velerlei doeleinden gebruikt. Onder andere als universiteitsgevangenis. Dat instituut zou eigenlijk opnieuw in ere hersteld moeten worden en wel in de eerste plaats voor plagiërende medewerkers.

Dan bezoeken we de universiteit en klimmen een lange en erg krakende trap op. We hebben van boven zicht op een immense aula die versierd is als ware het een kathedraal. Wetenschap had in deze deze streken kennelijk dezelfde status als de kerk. O, daar komt de oplossing : M vertelt mij dat het een pauselijke universiteit was. Bovenop de universiteitstoren hebben we een mooi uitzicht op de stad en op de laagvlakte van Castilië en Leon.

We lopen een paar straten naar beneden en staan dan voor de kerk van Sint Sebastiaan. De hele voorgevel is voorzien van gebeeldhouwde reliëfs, voorstellende de steniging van St S. Hij durfde de autoriteiten aan te klagen wegens moord op Jezus maar dat werd niet erg gewaardeerd. S werd ter dood veroordeeld door steniging en was zo de eerste christelijke martelaar. Paulus (die toen nog niet bekeerd was) schijnt ook zijn vonnis ondertekend te hebben. De inrichting wint het op vele punten van de kathedraal die we gisteren inspecteerden. Toen dacht ik: jammer dat dit land geen beeldenstorm mocht beleven. In de kerk van St S zijn de diorama’s (kapellen) aan de zijkanten in ieder geval stijlvoller ingericht en ook de schilderijen zijn van betere artistieke kwaliteit.

De zon in. Koffie op een terras. We zoeken een plaatsje in de zon op want het is nog steeds fris buiten. Dan gaan we op zoek naar Casa Lis, ofwel het Museo Art Nouveau y Art Deco. De stadskaart misleidt ons eventjes omdat die de onhebbelijke eigenschap heeft niet noord-gericht te zijn. We hebben dat vaker meegemaakt, soms staat zelfs het zuiden bovenaan. Je mag al blij zijn als er een kompasnaald op ingetekend is. Opsluiten in het Universiteitsmuseum moesten ze die cartografen. Dezelfde ergernis ontwaakt er in onze ziel als er op digitale kaarten niet spontaan een afstandsindicatie verschijnt.

Gelukkig zien we Casa Lis al van verre door de uitbundig gekleurde glaspartijen. Een rijke verzameling uit de jaren 1920-1930 is te zien. Vooral veel 30 cm grote sculpturen van danseressen, uitgevoerd in marmer en goud of zilver, staan er en alhoewel van steen lijkt hun dans niet bevroren te zijn. En dan ook nog - tijdelijk - een verzameling Picasso, Miro en Dali. Picasso heeft me wel getroffen, eindeloze beelden had hij in zijn hoofd die allemaal op papier terecht moesten komen. Ejaculaties van gedachten.

Onderwijl is het al weer 18:30. Tijd om te koken. En dan de stad in, kijken naar een aantal lichtprojecten. M is net gaan informeren hoe laat dat plaatsvinden. Ze komt ontsteld terug van de receptie 11 uur! Dan liggen wij allang op twee oren!