Dag 28 —> Berlanga de Duero ( 75 km )

Gisteren beëindigden we ons verslag omdat we het Aroma Museum wilden bezoeken. We zullen de lezer een uitgebreid verslag besparen - het museum was gesloten. Dan maar de tijd benutten om alle fietsbanden wat extra lucht te geven. In het hotel een maaltijd genuttigd wat pas mogelijk was om 21:15.

Om 7:30 staan we klaar om op onze fietsen te stappen. Echter, mijn achterband is weer helemaal leeg. Er is iets met het Franse ventiel. Ik heb nog een reserveband maar wil die bewaren voor echte nood. Oppompen dan maar en uiterst voorzichtig het pompslangetje losdraaien, is de remedie.

Op weg gaan we naar Langa de Duero. Auto’s zien we amper maar des te meer reeën, M’s lievelingsdieren. Als ze ons bemerken, gaan ze er vandoor naar het dichtstbijzijnde struweel. De bermen zijn weer bont gekleurd, de lucht is heerlijk koel en de zon schijnt er vrolijk op los. Het Aroma-museum was dan wel gesloten, maar we komen toch nog een beetje aan onze trekken als we een varkensboerderij passeren. Even later ruiken we schapen, en jawel, het wegdek ligd bezaaid met hunne keutels.

Onderwijl stijgen we, eerst ongemerkt, later gemerkt en nog later gedwongen  ons voertuig te verlaten en dit voort te duwen. Bij Langa de Duero rijden we even de brug op om kiekjes te maken van de Duero, een trage doch niet onsympathieke stroom.

Na 37 km bereiken we dan San Esteban de Gormaz, de eerste plaats na ons vetrek  waar koffie te bekomen is. We zijn nu precies op de helft van hetgeen we vandaag voor ogen hebben. Vlakbij ontdekken we een winkel waar we een extra binnenband kunnen kopen. Vanavond maar eens aan de slag.

Verder maar weer. Nabij La Rasa doorkruisen we een appelboomgaard van ongekende omvang. Ook zien we twee bijenhotels tussen de bomen. De bijen zullen het nog druk krijgen met hun bestuivingswerk.

Dan weer een pittige klim waar we als beloning een mooi panorama voorgeschoteld krijgen op het hoogste punt. Beneden ons zien we iets dat op een meer lijkt maar een rare grijsgroene kleur heeft. Bij nadere beschouwing blijken het de vele hectares appelbomen te zijn, bespannen met zwarte netten.

Voort gaat het. Er verschijnen wolken aan de einder die ons vandaag met rust laten. De oostenwind trekt aan en belemmert onze voortgang maar koelt ons tegelijk. Dan komen we aan in Berlanga. Ons onderkomen staat aan het plein, precies in het midden van het dorp. Fietsen kunnen achter een hek dat morgen pas om negenen geopend wordt. ‘Langslapers, die Spanjolen’, zou Asterix gezegd hebben.  

En ook een vervolg op de Spaanse merkwaardigheden.

SM4: Overal is de koffie van uiterst puike kwaliteit, of je die nu nuttigt in een sterrenhotel of in een plaatselijk barretje. Daar kunnen we in ons vaderland wat van leren. ‘De koffie is klaar’ zie je soms langs de weg. ‘En wanneer zou die dan gezet zijn’ , denk je dan.