Dag 19 —> Mohedas de la Jara (45 km)

Toen we gisteren Guadelupe van de oostkant binnenreden en ik uitzicht had op het reusachtige klooster daar hoog in de lucht had ik een déjà vu. Na enig peinzen wist ik het: het Potala in Lhasa. Niet dat ik daar ooit geweest ben, maar dat magische beeld uit talloze rapportages  heeft zich wel ergens in mijn hersenpan ingevreten.

Een nieuw onderkomen vinden op de route van Benjaminse blijkt problematisch. Vol, geen gehoor of geen zin. Maar dan komt Karl Preuss - een groot alpinist uit de  klimhistorie - te hulp. Hem werd ooit gevraagd hoe je de weg naar de top van een berg kan vinden. ‘Gewoon naar boven klimmen en als je niet verder kan, ga je traverseren tot je een plaats vindt waar dat wel lukt’, zou hij geantwoord hebben (traverseren is je horizontaal bewegen in een wand). Zo doen wij dus ook: wij wijken gewoon af van het boekje en vinden door iets opzij te gaan een overnachtings-plaats.

Via Alia (na 15 km) bereiken we Puerto de San Vicente (na 34 km). De weg gaat op en neer en voert door ongekend schitterende natuur. Boven ons cirkelen op grote hoogte zes roofvogels. Het zullen wel zwarte gieren zijn, op zoek naar een hapje. Misschien hebben ze ons wel op het oog. Onze slakkengang bij de stijgende gedeeltes zullen die vogels ongetwijfeld interpreteren als ons spoedige einde. 

De laatste vijf kilometers voor Puerto de S duwen wij ons rijwiel omhoog. De weg is soms 10% en natuurlijk hebben we te veel spul bij ons. De zon brandt en ik moet zo nu en dan het zweet uit mijn ogen wrijven om nog iets te zien.

Koffie in Puerto geeft ons weer kracht. De zon wordt nu getemperd door dikke wolken. De weg voert overwegend naar beneden. Dan zijn we in Mohedas. Aan de waardin geven wij onze eetwensen door. Ik heb in het Spaans een tekst opgeschreven dat ik geen vogels vissen of viervoeters eet. Gelukkig heeft ze asperges met ei en frites.