Dag 35 —> Wergea (0 km)

Gisteren liep dus alles gesmeerd dank zij de boeking van dochter V. We bedanken haar voor haar inzet. V overweegt nu een reisbureau te beginnen voor ondernemende maar niet meer zo bij-de-tijdse bejaarden. We juichen dat idee toe. Ook waarschuwt V ons, dat loopafstanden op airport Barcelona soms erg groot zijn en we niet te veel moeten treuzelen bij de overstap.

Het vliegveld van San Sebastián is een verademing. Er landen maar een paar vliegtuigen per dag en onze ingepakte fietsen werden vanaf de incheck-balie opgehaald door een werknemer. Ook in Barcelona loopt het op rolletjes. We cirkelen wat om de stad heen en al snel vindt de piloot een geschikte landingsplaats. Chapeau!  We meren aan nabij Port B30 en lezen op het grote e-board dat we ons voor de vlucht naar Amsterdam moeten melden bij B69. M kreeg dat ten overvloede ook nog te lezen op haar I-phone. Op weg daarheen kwamen we langs een eettent en deden ons tegoed aan een bord patat-met. Alle tijd. Maar toen we aangekomen waren bij B69 bleek de vertrek-pier opeens veranderd te zijn. We kregen de schrik, en renden naar A05, misschien wel bijna twee kilometer van waar we ons bevonden, want het inchecken was al begonnen. Daar stonden we uiteindelijk toch weer erg lang in de rij, die sprint (of eigenlijk duurloop) was achteraf nergens voor nodig geweest.

Na de landing op Schiphol wordt er weer - op bescheiden schaal - geklapt en we doen natuurlijk mee. Achter glas staan R en E al klaar. Met zijn vieren reconstrueren we C&M weer en binden die op het rek achterop de auto. Voor ons staat er op de achterbank een grote tas klaar met flessen cassis en Sisi, pecanbroodjes, nootjes, rozijnen en een zak met een assortiment van alles wat de Heer ons verboden heeft maar door het mini-formaat van de aanwezige objecten waarschijnlijk niet tot de hoofdzonden gerekend wordt, te weten Mars, Nuts, KitKat, Lion, Twix, Vetbol en Obesichoc. 

We hebben geslapen als otters en alle kleding in de wasmachine gemikt. We lezen veel hartelijkheden op de reislogger. Buiten dat kanaal om horen wij ook dat ons verhaal des avonds in bed door verschillende echtelieden aan de ander voorgelezen wordt. Aanvankelijk voel ik mij bij dat bericht vereerd: dat het relaas van onze belevenissen een afrodisiacum is! Maar naderhand begin ik te twijfelen, zou onze lectuur niet juist slaapverwekkend zijn in plaats van opwindend? En zou dat de reden zijn om het pas in bed te lezen of voor te lezen?

Nu nog wat tips voor ons zelf en mogelijk voor ander vakantiefietsers. Naar het vliegveld namen we een rol plakband, een bos touw en twee rollen bubbeltjes-plastic mee en waren blij dat bij ons te hebben want aldaar waren wel fietsdozen te koop maar van een soort dat niet zelfsluitend is maar dichtgebonden of -geplakt moet worden. En gebruik uitsluitend dat dunne bruine tape: ducktape houdt niet op karton. Alles verkrijgbaar in de  China-toko. 

Verder bij pech onderweg hebben we ook overwogen Camino Transport in te schakelen (voorheen Soetens). Zij halen fiets en bagage op vanuit veel plaatsen in Frankrijk, Spanje en Portugal. En de Wegenwacht van de ANWB heeft ook een speciale dienst voor fietsers, maar daar waren wij niet op geabonneerd. We moeten dat toch even uitzoeken voor toekomstige tochten. Als je kijkt wat ze doen bij autopech dan moet er voor fietsen ook veel mogelijkheden zijn. Bij pech bellen met een goede Nederlandse fietsenmaker is in een aantal gevallen ook te overwegen. Toen we op Sicilië met een kapotte hydraulische rem op de fiets van M ga maken kregen, werd ons geadviseerd die maar te laten vervangen door een mechanisch exemplaar. De plaatselijke fietsenmaker fikste dat in een uur. En nu ik precies hetzelfde probleem had, dacht ik dus aan precies dezelfde oplossing, maar hoe het kan dat de Rohloff het begaf bij die klus, is me nog steeds een groot raadsel. 

Rest ons nog wat statistiek. We hebben 1405 km gefietst en ik ben 2.6 kg lichter geworden. Dat zijn geen getallen voor het Guinness Book of Records maar daar zijn we ook niet op uit, we kijken graag om ons heen en stoppen regelmatig voor een appeltje of een kop koffie. Ook heb ik een oud plan in de vriezer gelegd en dat is een fietstocht van het uiterste zuiden van Chili naar  het uiterste noorden van dat land. Reden is dat ik M niet mee zou krijgen en alleen fietsen toch redelijk ongezellig en bovendien loop je veel meer risico: wat bijvoorbeeld te doen als je telefoon het begeeft? 
 

We stoppen nu deze blog en hopen volgend jaar weer op dit medium terug te keren. We bedanken onze lezers voor support, tips, suggesties en de goede wensen. M zal nog foto’s toevoegen in ik pak mijn e-reader om verder te gaan met ‘Meester in de Hygiëne’ van Anton Valens.