Dag 34 —> Irun (10 km)

Eerst dan over gisteren. De fietsenmaker heeft Madonna weer rijklaar gemaakt. De nieuwe rem doet het prima maar de Rohloff-naaf staat vast in de achtste versnelling (van de 14). Dat is te laag om lekker over vlakke wegen te kachelen en te hoog om hellinkjes te pakken. Zo nog duizend kilometer fietsen is geen optie voor ons. We bedankten de fietsenmaker voor zijn inspanningen en namen de trein naar Irun, dat tegen de grens met  Frankrijk ligt en waar het vliegveld San Sebastian ligt. 
 

We probeerden de thuisreis met Vuela te boeken maar kwamen nergens een vakje tegen met ‘fiets meenemen’. Maar dank zij de goede coaching van dochter V lukte het uiteindelijk. En dochter R beloofde ons des anderen daags met haar man  E op te halen van Schiphol.

In het hotel kunnen we kiezen uit drie soorten ontbijt. Wij kiezen de middelste sport: koffie met een croissant en een glaasje sinas. De goedkopere versie is hetzelfde, maar dan zonder dat sap. Bij de duurdere versie krijg je er gebakken spek bij hetgeen ook niet tot mijn favorieten behoort. Enige soberheid kan geen kwaad als we ons afgeslankte postuur willen behouden.

Het vliegveld is slechts vier kilometer op de fiets. Onderweg kopen we nog een grote zak kersen en bij de China-bazar een bos touw, een rol plakband en twee rollen bubbeltjesplastic. Op het vliegveld blijken fietsdozen te koop. Ze zijn een stuk kleiner dan die je op Schiphol krijgt wat betekent dat je je fiets verder moet demonteren. We zijn daar misschien wel twee uur mee bezig geweest: vooral het schroefje waarmee het spatbord bevestigd is, was moeilijk los te draaien.

Daar staan ze dan: Christoffel en Madonna, zwijgend in hun dozen die met vele meters plakband omsnoerd zijn zodat het wel zebra’s lijken. Het is nu kwart over een: over twee uur kunnen we inchecken. Tijd voor M om foto’s bij het verhaal van gisteren te plaatsen en voor mij om dit verhaal te schrijven.

We hebben vrede met ons toch onverwachte einde van deze tocht. Het mooiste deel hebben we gehad, maar fysiek viel het ook tegen. Misschien is er meer aan de hand dan alleen die toegenomen zwaartekracht. 

Thuis is er ook weer van alles te doen: de tuin, het gras, schilderwerk. En volgende week is er de Bloeizone week in Wergea, lopen we weer mee met de NKBV wandeling en wordt het tijd weer eens in de kano te stappen.

En aangezien we naar verwachting niet voor twaalven thuis zullen zijn, verschijnt er morgen nog eenmaal een editie van deze reislogger.