Dag 33 —>San Sebastián (10 km)

We staan uitgerust op in onze kamer in ‘Marisol self-check-in-guesthouse/adults only’. Het bleek een gewone kamer te zijn en geen oord voor swingers of pedofielen. Dat ‘adults only’ betekent volgens M dat er geen Ibiza-jeugd welkom is die met vijf personen een tweepersoonskamer gaat betrekken. 

We hebben dus het pelgrimspad verlaten en kunnen nu langs de kusten noordwaarts zoeven. Het zou desnoods nog zonder achterrem kunnen, maar in sommige situaties gebruik ik die nog steeds en dan schrik je je een hoedje  omdat-ie nix doet. Dus op zoek naar een fietsenmaker. Er zijn een stuk of tien in de stad en de eerste is niet ver weg. Zou om negen uur open zijn maar is dan nog dicht. Even een fotoserie gemaakt aan zee en dan weer terug. Nog steeds dicht. Opbellen levert nix op.

Dan  naar nummero twee, iets verder uit de buurt. We hebben geluk, hij kan er een mechanische rem opzetten. Als we om twaalf uur terug zijn, is de boel gefikst. We gaan naar het station om te zien hoe we per trein in Irun  kunnen komen want met de fiets moet je ook nog een dikke bult over. We drinken koffie. We gaan naar onze kamer en beladen alle bagage op de fiets van M en lopen zo naar de fietsenmaker.

Grote problemen daar. Montage van de nieuwe rem is gelukt, maar om een of andere reden heeft hij ook zitten prutsen aan de interne bekabeling van de Rohloff-naaf. Die ligt gedeeltelijk open en een kabeltje bleek kaduuk. ‘t Is een heel dun kabeltje en de fietsenmaker probeert dat nu via Whats App te bemachtigen. We hebben twee uur op een bankje voor de zaak gezeten. Er is nu goed nieuws: een jongen komt aan met een bos erg dunne staalkabel. Het kan nog wel even duren. We zetten onze bagage in de winkel, laten ons telefoonnummer achter en gaan in de buurt op een bankje zitten. Het is nu 14:15.

Met die versnelling heb ik nooit problemen gehad en het is de vraag of we blij moeten zijn dat de fietsenmaker ons voor verdere rampspoed heeft behoed door dit euvel bijtijds te ontdekken. Of heeft hij dat probleem door onkunde zelf veroorzaakt? Ik vrees het laatste maar probeer het eerste idee mij eigen te maken. Beter geluk in je hoofd dan ergernis,

Twaalf jaar geleden fietsten we dus van Wergea naar Santiago over bijna hetzelfde stuk tussen Pamplona en Santiago. Het ging ons toen makkelijker af ondanks de kampeeruitrusting die we meetorsten en ondanks de hitte omdat we toen aangewezen waren op de zomerse schoolvakantie. We navigeerden toen op de kaarten in de gids van Clemens Sweerman.

Dit jaar hadden we  Sweerman ook weer bij ons maar bovendien hadden we de route op de i-phone. Eigenlijk zijn die boekjes dus niet meer strikt noodzakelijk maar het zou jammer zijn als ze verdwijnen. De fietsgidsen van Sweerman bevatten veel informatie over de steden, wegen en streken waar de route door en over voert. Dat geeft een zeker cachet aan zo’n reis en dat geldt zeker voor de Jacobsweg die al duizend jaar oud is en waarvoor bruggen gebouwd zijn, lazaretten ingericht zijn en verdedigingswerken opgericht zijn. Mensen  lopen of fietsen de Jacobs-camino om verschillende redenen: religieus, sportief of natuur, dat hoor je het meest. Mij spreekt dat historische erg aan: een stuk tijd van 1000 jaar geleden die hier gevangen is.

Het is nu 14:46, tijd om deze blog vandaag af te sluiten en mijn e-reader te pakken. ‘Vis’ zo heet de nouvelle van Anton Valens. Een juweeltje en om een of andere reden moet ik steeds aan ‘De Uitvreter’ van Nescio denken. Waarom weet ik niet, eigenlijk zie ik weinig overeenkomsten behalve de sfeer van erg verschillende mensen die samen iets aan het doen zijn.

Morgen horen jullie hoe het afloopt.