Dag 21 —> Cazorla 25 km

In de ochtendkoelte klimmen we 400 meter en dat grotendeels in het zadel. Het is drukker op de weg, tenslotte is het weekend. Fietsers komen ons suizend tegemoet als buizerds die een muisje op het oog hebben. Wij hebben vandaag alle tijd. Ditmaal een kort traject naar een appartement met potten & pannen zodat we weer echt menseneten kunnen toebereiden. Dat aspect missen we wel nadat we alle kampeerspul huiswaarts hebben gezonden.

De plaats waar we vanmorgen vertrokken (Arroyo Frio) ligt te midden van een uitgestrekt natuurgebied. Er staan borden naar refugio’s met aanduidingen van soms wel 10 uur lopen. Maar nu we over de col heen zijn ziet het landschap er anders uit. Vlakker en eindeloos. Ginds moet Cordoba liggen dat we over 4 dagen hopen te bereiken. Een stad met 350 duizend inwoners; Wiki weet echter te vermelden dat Cordoba in het jaar 1000 zelfs 500 duizend inwoners had. Je vraagt je af hoe zoiets er toen uitzag. 

Het stuk tussen Cazorla en Sevilla met Cordoba als middelpunt wordt volgens het fietsboekje wel ‘de kookpot van Andalusië’ genoemd. Dan is het prettig deze regio in het voorseizoen door te reizen. Bovendien is er dan altijd een slaapplaats te vinden en zijn de prijzen billijk. Pensionado’s zijn dus een soort ongevaarlijke niksnutten die blij moeten zijn dat de jeugd de wereld nog draaiende houdt.

Blijft de vraag hoe het komt dat mens & dier zo symmetrisch groeien. Is daar een speciaal gen voor? ‘t Is natuurlijk wel efficiënt want in ons DNA hoeven maar voor een enkele helft bouwtekeningen opgeslagen te zijn.

Asymmetrie kan ook voordelig zijn voor de mens. Een stuk uit de linkeronderarm transplanteren naar de rechterarm zou meer klimmogelijkheden geven. En met een bijziend en een verziend oog heb je geen accomodatieproblemen meer. Zal de mens in die richting evolueren? Heeft Picasso de Mens van de Toekomst geschilderd?